Շտեմարան 1-37

1. Նշվածներից ո՞րը հայ հին և միջնադարյան բանահյուսության ժանրերից չէ: 1) էպոս2) առակ3) առասպել4) շարական 2. Նշված անձանցից որի՞ անունը հայ գրերի գյուտի հետ չի կապվում: 1) Եզնիկ Կողբաց2) Վռամշապուհի3) Դանիել եպիսկոպոսի4) Հռոփանոսի 3. Նշված վիպերգերից յուրաքանչյուրն արտացոլում է հայ ժողովրդի մղած պայքարը որևէ օտար նվաճողի դեմ. պատասխանների ո՞ր տարբերակն է ճիշտ: ա. «Հայկ և Բել»բ. « Արտաշես

Ակսել Բակունց փաթեթ

Ալպիական մանուշակը Միրհավը Սպիտակ ձին

Սպիտակ ձին

Այս պատմվածքը Ցոլակի և նրա Սպիտակ ձիու մասին է։ Հեղինակը շատ հուզմունքորեն է գրել այս պատմվածքը, այդ իսկ պատճառով երբ Ցոլակն ու ձին բաժանվում էին այդ պահը շատ հուզիչ թված։ Բակունցը կարծում եմ փորձել է այս պատմվածքով բոլոր անսիրտ մարդկանց մոտ խիղճը արթնացնել։

Միրհավը

Ամբողջ պատմվածքը հյուսված է ապրած կենսական վիճակների վերապրման ու կարոտի զգացողության մի այնպիսի ոճով, որը կենդանացնում է ծերացած մարմինն ու հոգին, նաև` ավելի տառապագին դարձնում սիրո վերհուշը, կյանքի հզոր սերը, այն ամենը, ինչի համար արժե ապրել այս աշխարհում, քանի որ այդ վերապրմանն ուղեկցում է կյանքին հրաժեշտ տալու, կորուստի գիտակցությունը։ Թե՛ տրամադրությամբ, թե՛ պատկերներով, թե՛ պատումի

Ալպիական մանուշակը

Բակունցը կարծում եմ շատ խորիմաստ գրող է, և այս պատմվածքը այդ բանի ապացույցն է։ Սակայն շատերի համար սա ուղակի ժամանակի անիմաստ ծախս է։ Պատմվածքում նկարագրվում է լեռնային Հայաստանի պատկերը՝ ավերակ բերդերով, ալպիական ծաղիկների գեղեցկությամբ, գյուղական կենցաղին բնորոշ տեսարաններով։ Պատմվածքը սովորական իմաստով սյուժե չունի, բայց նրա գաղափարը շատ խորն է։ Բակունցի նման բծախնդիր արվեստագետը, որ սիրում

Համո Սահյան փաթեթ

Մեր լեզուն վերլուծություն Չհիշեի քեզ վերլուծություն Իսկ ինձ ասում են` թե խելոք մնա վերլուծություն

Իսկ ինձ ասում են` թե խելոք մնա վերլուծություն

Այս բանաստեղծությունում Սահյանը ասում է, որ կարծես աշխարհը խենթացել է, և քաոս է տիրում ամբողջ աշխարհում և տիեզերքում։ Նա գրում է, որ նրան միշտ զսպում են և ասում թե խելոք մնա։ Իմ կարծիքով Սահյանը նկատի ունի, որ նա միշտ ինչ որ կարծիք է ցանկանում հայտնել սակայն նրան միշտ զսպում են։ Ճիշտն ասեմ ես զարմացա կարդալով

Չհիշեի քեզ վերլուծություն

Այս բանաստեղծությունը ես կարծում եմ Սահյանը գրում է մի կնոջ ով իրեն շատ է ցավացրել, և ցավից դրդված նա գրել է սա։ Բանաստեղծությունը կարդալով ես մտածեցի, որ Սահյանը ժամանակին շատ է վստահել այդ կնոջը, և սիրել այդ կնոջը։ Սահյանը իմ կարծիքով ամենահավասարակշռված գրողներից է, և եթե նա այսպիսի բանաստեղծություն է գրել ապա ցավը շատ մեծ

Մեր լեզուն վերլուծություն

Համո Սահյանը ընդհանրապես հոգու գրող է, և կարծում եմ Սահյանի ոճը մի առանձնահատուկ ոճ է։ Ամեն մի բանաստեղծ էլ ունի իր սեփական ոճը, սակայն կան անհոգի բանաստեղծներ որոնք չեն զգում թե ինչ են գրում անսրտորեն են վերաբերվում։ Ինչ վերաբերվում է այս բանաստեղծությանը Սահյանը ասում է, որ մեր լեզուն մեր ամենինչ է, ասում է մեր լեզվից

Դաստիարակություն ազատություն

Ուզում եմ ձեզ հետ կիսվել մի հոդվածով, որտեղ կներկայացնեմ Օշոյի տեսակետը դաստիարակության վերաբերյալ։ Ինձ հետաքրքիր է, թե ինչ եք մտածում այս մասին: «Հենց այն միտքը, որ երեխաները քո սեփականությունն են, սխալ է։ Նրանք ծնվել են քո կողմից, բայց քեզ չեն պատկանում։ Դու անցյալ ունես, նրանք միայն ապագա։ Նրանք չեն ապրի այնպես, ինչպես դու ես ուզում։Ապրել

Ե․Չարենց փաթեթ

Ե․Չարենց Լուսամփոփի պես աղջիկ Ե․Չարենց Ես իմ անուշ Հայաստանի Ե․Չարենց Մահվան տեսիլ Ե․Չարենց Մորս համար գազել

Ե.Չարենց Մորս համար գազել

Այս բանաստեղծությունը Չարենցը նվիրել է իր մորը նրա գրած տողերից բոլորը հասկանում են, որ Չարենցը իր մորը բոլորից շատ էր սիրում և կապված էր նրա հետ։ Բոլոր երեխաները առաջնապես կապված են իրենց մոր հետ։

Ե.Չարենց Մահվան տեսիլ

Ինձ շատ դուր եկավ այս բանաստեղծությունը, քանի որ երբ մարդ զգում է իր մահը նրա զգացմունքները ավելի են բացվում և խոսում են անդադար իրենց զգացմունքների մասին։ Եթե մարդ իր կյանքում ամենադաժան է եղել ապա մահանալուց նա կդառնա ամենաբարին։ Մահը ոչ մեկին չի խղճում նա ոչ մեկին չի հարցնում, թե արդյոք նա ուզում է բարձրանալ երկինք

Ե.Չարենց Ես իմ անուշ Հայաստանի

Չարենցի մասին ես լիքը վատ և լավ բաներ եմ լսել, սակայն դրանք բոլորը մի տեղ էին տանում, որ Չարենցը շատ պնդաճակատ և համարձակ մարդ էր ով ոչնչից չոր վախենում և դա ել հենց դարձավ նրա մահվան հիմնական պատճառը։ Ինչ վերաբերվում է այս նրա գրած հիասքանչ և հռչակավոր բանաստեղծությանը, ես կարող եմ ասել, որ չկա մի

Ե. Չարենց Լուսամփոփի պես աղջիկ

Այս բանաստեղծությունը սկզբում ինձ շատ փոքրիկ ու պարզ թվաց, սակայն երկու-երեք անգամ կարդալուց հետո հասկացա, որ դա այդքան ել այդպես չէ։ Տարբեր մարդիկ տարբեր կարծիքներ ունեն տարբեր թեմաներում և ոլորտներում և բանաստեղծությունները բացառություն չեն։ Այս բանաստեղծության գլխավոր իմաստը պարզ է սակայն ես չհասկացա նրա մանրամասները, թե ինչ հոգեվոր իմաստ ունի։

Հովհաննես Թումանյան փաթեթ

Հ.Թումանյան նամակ Ա.Իսահակյանին Թումանյանի և Մարիամի Պլատոնական սիրո պատմությունը Հ.Թումանյան Անուշ պոեմը Հ.Թումանյան Փարվանա

Հ.Թումանյան Փարվանա

Փարվանա արքան մի աղջիկ ուներ, չնաշխարհիկ, աննման գեղեցկությամբ մի աղջիկ։ Նրա ցանկությամբ արքան հրավիրում է Կովկասի բոլոր կտրիճներին՝ մրցությամբ իրենց ուժն ու շնորքը փորձելու աղջկա ներկայությամբ, որպեսզի տեսնի, թե նրանցից ով կարող է արժանի լինել իր աղջկա սիրուն։ Աղջիկը, սակայն, ճարպկության մրցությունն էլ չի համարում ճիշտ միջոց իրեն անկեղծորեն սիրող երիտասարդ գտնելու համար։ Մրցության եկած

Հ.Թումանյան Անուշ պոեմը

Այս պոեմը պատմում է Անուշի և Սարոյի անսահման սիրո մասին, սակայն այդ սերն է հենց դժբախտացրել նրանց։ Հովիվ Սարոն և Անուշը սիրում են միմյանց: Նրանք երջանիկ են իրենց սիրով: Սակայներջանկությունը չի հասնում իր ծաղկունքին: Անուշը սիրում է Սարոյին, սակայնգեղջկական պարկեշտությունը թույլ չի տալիս նրան լիովին տրվել իր զգացմունքներին: Դաթախիծով է լցնում ջահել աղջկա հոգին: Դժբախտության

Թումանյանի և Մարիամի Պլատոնական սիրո պատմությունը

Այս պատմությունը կարդալուց հետո հասկանում ես, թե ինչքան դժբախտ են եղել նրանք, և թե նույն ժամանակ երջանիկ։ Այս պատմություն խոսվում է Մարիամ Թումանյանի և Հովհաննեսի փոխադարձ սակայն անհույս սիրո մասին։ Մարիամը շատ բարի, ինտելեկտուալ, գեղեցիկ, և խելացի մի կին էր, ով շատ մեծ դեր է ունեցել հայ մշակութային կյանքի զարգացման մեջ։ Հովհաննեսը և Մարիամը իրար

Հ.Թումանյան նամակ Ա.Իսահակյանին

Թումանյանը իմ երկրորդ սիրելի գրողն է։ Ես Թումանյանին մանկուց եմ սիրել կարդացել նրա հեքիաթները պատմվածքները, և իհարկե բանաստեղծությունները։ Այս նամակում Թումանյանը կարճ նկարագրում է երկրի վիճակը, պատմում է Իսահակյանին։ Թումանյանը ասում է «մենք թե դրսից, թե ներսից քանդեցինք մեր երկիրը»։ Թումանյանը ասում է, որ մենք հենց մենք քանդեցինք մեր երկիրը։ Թումանյանը նաև շեշտում է, որ

Վահան Տերյան փաթեթ

Վահան Տերյան Հայ գրականության գալիք օրը Վահան Տերյան Հոգևոր Հայաստան Վահան Տերյան Մեր պարտքը Վահան Տերյան Նամակ Մարթա Միսկարյանին

Վահան Տերյան Նամակ Մարթա Միսկարյանին

Շատ հուզիչ Տերյանի գրած այս նամակը, և իմ կարծիքով Տերյանը պետք էր ավելի բաց խոսել իր զգացմունքների մասին, քանի որ մենք բոլորսել գիտենք, թե ինչքան կարճ է եղել Տերյանի կյանքը։ Տերյանը այս նամակում խոսում է իր անցած բայց չմոռացված սիրո մասին։ Տերյանը և Մարթան իրար շատ էին սիրում, ուղղակի չէին կարողանում ասել իրենց զգացմունքների մասին։

Վահան Տերյան Մեր պարտքը

Ես կարծում եմ, որ այս պատմվածքը շատ վերլուծելու կարիք չունի, և նրա իմաստը շատ պարզ է։ Ես կարծում եմ ասելիքն այն է, որ հաղթանակի հասնելու համար հարկավոր է մոռանալ բոլոր իրար մեջ եղած վեճերը, և խնդիրները, և միասնական գործել։

Վահան Տերյան Հոգևոր Հայաստան

Ընդհանրապես այս հոդվածը Տերյանը նկատի է ունեցել բոլորին ովքեր ունեն այդպիսի խնդիր, սակայն հայ ժողովուրդը դարերով է տառապում այս խնդիրով։ Խոսքը գնում է ոչ թե ֆիզիկական տանջանքների տառապանքների, այլ հոգևոր անհանգստության և տառապանքների մասին։ Այս հոդվածից կարելի է հասկանալ, որ Տերյանը մինչև իր կյանքի վերջը տառապել է Հայաստանի խնդիրներով։ Տերյանը իր ամբողջ «Հոգևոր Հայաստանի» մեջ

Վահան Տերյան Հայ գրականության գալիք օրը

Ընդհանրապես Տերյանը իմ սիրելի գրողներից է, որովհետև ունի շատ գեղեցիկ ստեղծագործություններ, ճիշտ է նրա ստեղծագործությունները շատ տշուր են, սակայն ես միևնույն է նրան հավանում եմ, և որպես մարդ, և որպես բանաստեղծ։ Իսկ ինչ վերաբերվում է իր հոդվածին, նա անդրադառնում է ժամանակակից մարդկանց սահմանափակ մտածողությանը: Իրականում դա այդպես, քանի որ մարդիկ շատ սահմանափակ են։ Ես հասկանում

Նիկոլայ Նոսով կայծակներ թարգմանություն

Ինչքան դժվարություններ ունեցանք ես ու Միշկան Ամանորից առաջ։ Տոնին վաղուց էինք պատրաստվում՝ տոնածառին թղթե շղթաներ կպցրեցինք, դրոշներ կտրեցինք, տոնածառի զանազան զարդարանքներ պատրաստեցինք։ Ամեն ինչ լավ կլիներ, բայց հետո Միշկան ինչ-որ տեղ հանեց «Զվարճալի քիմիա» գիրքը և այնտեղ կարդաց, թե ինչպես կարելի է ինքնուրույն կայծեր պատրաստել: Ահա թե որտեղ սկսվեց խառնաշփոթը: Ամբողջ օրեր շարունակ նա ծծումբն

Հազար դեմքերի երկիրը

Պատմությունը գլխավոր հերոսի կյանքի մասին էր: Նա ծնվել էր Արեքիպան քաղաքում, նա շատ երկրներում էր ապրել: Հերոսը վերհիշում էր իր ապրած կյանքը, հուշերում պահպանվել են ոչ այնքան իր կատարած արարքները կամ ճանաչած մարդիկ, որքան այն գրքերը, որոնք նա կարդացել էր: Նա պատմում էր, թե ինչ գրքեր էր ընթերցել, կարծում եմ՝ հերոսը եղել է խելացի և

Անթառամներ

Պատմվածքը պատերազմի և դրա հասցրած դաժան վերքերի մասին էր: Նանիի կյանքը Անթառամի գերության մասին լուրից հետո լիովին փոխվում է: Իրական կյանքում էլ է այդպես. երբ լուր ես ստանում պատերազմի դաշտից, որ քեզ հարազատ մարդը վիրավոր է կամ նեղության մեջ է, ամբողջ ներաշխարհդ խառնվում է իրար։ Չես կարողանում շարունակել անհոգ ապրել, երբ գիտես, թե ինչ է

Սեբաստացու օրեր

Մխիթար սեբաստացին հին եկեղեցական գործիչ էր ով ստացել է աբբահոր կոչում Հռոմի պապից։ Ես լիարժեք չէմ համարում սեբաստացի, քանի որ ես ընդամենը մեկ տարի է ինչ սովորում եմ այս կրթահամալիրում։ Սեբաստացին հայ ժողովրդի համար շատ կարևոր մարդ է ես շատ վաղուց գիտեի դա սակայն նրա կենսագրությունը ուսումնասիրելուց հետո ես ավելի լավ հասկացա, թե ինչքան կարևոր

Վանո Սիրադեղյան Ոսկի մարդը

Այս պատմվացքը ինձ նույնպես շատ դուր եկավ իր իմաստով հիմնականում այլ, ոչ թե իր բառերով։ Կարդալով այս պատմվացքը հասկանում ես, որ մարդիկ մարդկանց կարևորում են միայն իրենց մահից հետո։ Օրինակ պատվացքի մեջ կա մի շատ հետաքրքիր հատված որտեղ նշվում է, որ հարուստին թաղում են շատ շքեղ դագաղով, իսկ աղքատ հերոսին մի խղճուկ դագաղով։ Այս պարզ

Վանո Սիրադեղյան Ձեռքդ ետ տար ցավի վրայից

Այս ստեղծագործությունը ինձ շա՜տ դուր եկավ և ուզում եմ ասել, որ սա իմ ամենասիրելի ստեղծագործություններից մեկը դարձավ։ Սիրադեղյանը բավականին յուրահատուկ է նկարագրում Հայաստանը։ Վանո Սիրադեղյանը հայրենիքից հեռու լինելով, այնքան կարոտով է խոսում մեր Հայաստանի մասին։ Այս ստեղծագործությունում հեղինակը ինչքա՜ն սիրով է նկարագրում իր սերը Հայաստանի մասին։ Եվ իսկապես, Հայաստանը մի հրաշալի երկիր է ՝ իր

Ա.Իսահակյան փաթեթ

Ա. Իսահակյան Մի մրահոն աղջիկ տեսա Ա. Իսահակյան Արագածին Ա. Իսահակյան Հավերժական սերը Ա. Իսահակյան Սաադիի վերջին գարունը

Ա.Իսահակյան Սաադիի վերջին գարունը

Այս ստեղծագործության մեջ նկարագրվում է Սաադիի ապրած վերջին գարնան օրերից մեկը: Նա արդեն շատ ծեր էր, բայց նրա հոգին դեռ շարունակում էր տեսնել և լսել աշխարհի իրերն ու ձևերը: Սաադին զմայլվում էր բնության գեղեցկությամբ, նա մտաբերում էր այն հարյուր տարիները որ ապրել էր: Այդ տարիները անցել էին մի գիշերվա երազի պես: Նա նայում էր իր

Ա.Իսահակյան Հավերժական սերը

Առաջին մասում նկարագրվում են բանաստեղծության մեջ տեղ գտած անձիք՝ արքա Էլ-Սաման և «հրաշագեղ բամբիշը», ում գրկել էր։ Միանգամից երևում է, որ վերնագրի արտահայտած հավերժական սերը նրանց միջև է՝ մարդիկ, որ երևի թե ոչ մի բանի կարիք չունեն իրարից բացի՝ լինելով երկրի գլուխը։ Նաև հաշվի առնելով երգ ու պարը, կարելի է եզրակացնել, որ ամեն ինչ խաղաղ

Ա.Իսահակյան Արագածին

Դո՛ւ, Արագա՛ծ, ալմաստ վահանԿայծակեղեն թրերի,Գագաթներդ՝ բյուրեղ վրանԹափառական ամպերի։Սեգ ժայռերդ՝ արծվի բույն,Լճակներդ՝ լույս-փերուզ.Առուներդ՝ մեջքիդ փայլունՊերճ գոտիներ ոսկեհյուս։Աղբյուրներդ գիշեր ու զօրԽոսքի բռնված իրար հետ,Վտակներդ գիլ ու գլորԱբրեշումե փեշերեդ։Թիթեռներդ՝ հուր-հրեղենԹռչող-ճախրող ծաղիկներ,Զառ ու զարմանք երազներենՊոկված ծվեն-ծվիկներ։Ծիրանավառ դու թագուհի,Բուրումների դու աղբյուր,Ծաղիկներդ հազար գույնի,Հազար անուն, հազար բույր։ Իսահակյանի այս բանաստեղծությունը իմ ամենասիրելիներից է։ Իսահակյանը նկարագրում է Արագածը շատ գեղեցիկ և ոգևորիչ

Ա. Իսահակյան Մի մրահոն աղջիկ տեսա

Մի մրահոն աղջիկ տեսաՌիալտոնի կամուրջին,Հորդ մազերը՝ գետ գիշերվան,ԵՎ հակինթներ՝ականջին:Աչքերը սեւ՝ արեւներ սեւ:Արեւների պես անշեջ,Գալարում էր մեջքը թեթեւԾաղկանման շալի մեջ:Աչքս դիպավ աչքի բոցին,ՈՒ գլուխս կախեցի.Ժպտաց ժպտով առեղկծվածի,Հավերժական կանանցի:Միամիտ չեմ՝ հավատամ քեզ.Տառապանքս փորձ ունի. –Մի մրահոն կույս էր քեզ պես,Կոտորեց սիրտս պատանի… Մի փոքր խոսեմ Իսահակյանի մասին։ Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թվականի հոկտեմբերի 30-ին, Ալեքսանդրապոլում, մանկությունն

Թարգմանչաց տոն

Թարգմանչաց տոնը մեր ազգային եկեղեցական տոներից մեկն է: Հայ եկեղեցին այն սկսել է տոնել դեռևս 1979 թվականից: Նշվում է երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը, որի ընթացքում հիշատակվում է հայ թարգմանչական արվեստը՝ սկսած Մեսրոպ Մաշտոցից ու իր աշակերտներից մինչև մեր օրերը: Հայ եկեղեցին տարին երկու անգամ է տոնում մեր թարգմանիչ վարդապետների հիշատակը: Առաջինը